Rob Broek

 
 

                                            Biografie

 


 Plakboeken met tekeningen


Mijn eerste naakten

 
 Illustratie voor een wijkkrantje 
 

 
De strip "Zelfspot voor ambtenaren"
in "Op Dreef "
 

 
illustraties bij eigen artikel in "Op Dreef"  
d
 
  
 
 illustraties in "Interediar"



 
 
 Cartoonserie "Ede volgens Broek"
 

 
 
  
 De strip "De maagd van Ede"
 
 
 
 Animatiefilms
 
 De Spiegel
 

Mobiel Debiel 
 
 
 
Reuze Relatie 
 
 
 Lijf
 
 

Eiland


Muze
 

 

Schooltijd

Na de lagere school ben ik gewoon verder gaan tekenen. Niet meer als pedagogisch verantwoorde creativiteit maar als een tekening op zich. Het vak tekenen op de middelbare school (Marnixcollege te Haarlem, Baarns lyceum) wijdde mij in in de geheimen van het perspectief. Met klasgenoten ging ik nar buiten om naar de natuur te tekenen. Gaandeweg ontwikkelde zich een talent in mij. Ik vond het tekenen zo leuk dat ik al gauw ook thuis tekende, aangezet door de striphelden uit die tijd, zoals Guust Flater. Maar ik ontwikkelde wel al een eigen stijl. Plakboek na plakboek vulde zich met allerhande figuurtjes, zoals soldaten, voetballers, popmuzikanten. Ook waagde ik mij aan een enkele strip, een cartoon of een pamflet. Alles in de belevingswereld van de scholier uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, die ik toen was. Al gauw ging al dat tekenwerk soms ten koste van huiswerk voor de andere vakken, terwijl ik toch al niet zo’n beste leerling was. Een welkome aanvulling op de schoolkennis was het boekje "Elseviers Schets- en tekenboek, cursus met ruim duizend instructieve tekeningen” van J. van Ingen. Zo kwam ik meer te weten over het volume van het menselijke lichaam, de verhoudingen van de lichaamsdelen, verschillende poses, de delen van het gezicht. Naast de stripfiguren ging ik ook steeds meer naar de werkelijkheid tekenen, eerst nog vooral van foto’s maar ook allengs ook in drie dimensies.

Studietijd

Ondanks het vele tekenen haalde ik in 1973 mijn eindexamen en ging ik….niet naar de kunstacademie, maar een vertrouwenwekkend vak leren, Rechtenstudie in Utrecht. Eerst nog een jaartje thuis wonen, maar dan op kamers. Op die kamers bleef ik door tekenen en om me heen kijken. Mijn tekenhonger spaarde geen enkel onderwerp: de hond van mijn ouders, mijn zusje, het interieur van mijn kamers, mijn vriendin, landschappen. Voor het eerst maakte ik ook een tekening in opdracht; een illustratie voor een wijkkrantje van de Utrechtse Vogelbuurt. Het ging over (of liever: tegen) een plan voor een sneltram vanaf Zeist via de Kardinaal de Jonge naar het centrum.

Op Dreef

Een belangrijke ontwikkeling deed zich voor toen ik in 1979 mijn eerste baan kreeg, bij de Provincie Noord-Holland. Al gauw maakte ik deel uit van de redactie van het personeelsblad en ging ik daarvoor ook illustraties maken en mijn eerste strip "Ambtenaren zijn ook mensen”. 

Interediair

In 1981 ben ik in Ede komen wonen en voor de gemeente Ede gaan werken. Ook toen was ik al gauw een vaste medewerker van het personeelsblad. Ook voor "Interediair” tekende ik regelmatig illustraties bij artikelen. Vanwege bezuinigingen kwam daaraan in 2004 een einde.

"Ede volgens Broek"

Gelukkig kon ik in datzelfde jaar aan de slag bij de Edese Post met de spotprent "Ede volgens Broek” Tot aan 2009 tekende ik elke week een spotprent voor de krant over het wel en wee van Ede: onder andere persiflages van wethouders en raadsleden over allerlei onderwerpen. Ik kreeg louter positieve reacties van de politici, met wie ik als ambtenaar soms te maken had. Een deel van de cartoons was in 2006 te zien op de expositie "Politieke dieren en ander loslopend wild” in Ederveen. In dat jaar verscheen ook een bundel met 90 cartoons. In totaal zou ik er ruim 200 maken. In 2009 maakte de financiële crisis hieraan een einde omdat de krant het aantal pagina’s moest verminderen.

Terug bij Interediar

Maar geen nood, ik kon weer aan de slag bij "Interediair” met het maken van de strip "De maagd van Ede" met een knipoog naar het boegbeeld uit het wapen van de gemeente Ede. In de strip gaf zij haar mening over allerlei organisatorische perikelen. 

 

 

 

 

Schilderen

Naast de illustraties en de cartoons tekende ik ook serieuze onderwerpen. Ik kreeg steeds meer de opmerking om de tekening " een kleurtje te geven"

Het schilderen had ik echter altijd gemeden omdat de technieken ingewikkelder zijn en je meer spullen nodig hebt om te beginnen. Ook zag ik op tegen het mengen van de verf en het steeds schoonmaken van de kwasten. Natuurlijk gewoon koud watervrees! Vanaf 2010 ben ik gaan schilderen en heb daarvoor bij verschillende Edese kunstenaars lessen gevolgd. Ook heb ik aan enkele workshops naaktmodel schilderen meegedaan in Arnhem en Amsterdam. Net als bij het tekenen is mijn werk figuratief. Ik gebruik zelfgemaakte foto's als voorbeeld. Soms werk ik ook direct naar de natuur, vooral landschappen.   

Aanvankelijk maakte ik aquarellen en acrylverf-schilderijen, maar ben me steeds meer op olieverf gaan toeleggen. 

 

 

 

 

 Animatiefilmpjes 

 Smalfilm en enkelbeeldknop

 In 1968 werd mijn zusje geboren en mijn vader kocht een smalfilm-camera om al haar bewegingen vast te leggen. Op de camera zat een zogenaamde enkelbeeldknop. Daarmee kon je getekende figuurtje animeren door van elke verandering van de stand van de ledematen een of meer foto's te maken. Als je de film na de ontwikkeling afspeelde zag je het figuurtje zowaar bewegen. Het tekenen kreeg voor mij een nieuwe dimensie. Het was wel zeer bewerkelijk maar gelukkig had ik daarvoor het geduld. Ik moest alle ledematen van een figuurtje op een doorzichtig celluloid-blad tekenen en verven. Deze velletjes werden dan op elkaar gelegd zodat je van boven gezien het complete mannetje zag. De camera werd in een hoek van negentig graden naar beneden gericht en de opnames konden beginnen. Bij de volgende stap van het, figuurtje moest ik het velletje met dat been uit de stapel halen en vervangen door de volgende stand van het been.

Digitaal

Voor dit tijdrovende werk kwamen allengs computerprogramma's in de handel. In 1993 kocht ik een Amiga-computer met bijbehorend animatietekenprogramma en kon ik mijn animatiefilmpjes digitaal gaan maken. Het programma voorzag in een "lichttafel" waardoor je de eerdere stand van de beweging door de actuele tekening heen zag. Zo kon je gemakkelijk de nieuwe stand tekenen.

Aanvankelijk gebruikte ik de animatietechniek voor de titels van vakantiefilms: eenvoudige animaties in de vorm van bewegende letters. Vanaf medio 2000 begon ik met de verhalende animatiefilm.

 

 

 

 

De films

"De Spiegel" (2000)

Het idee kwam van Jan Bos, mede clublid van de Wageningse Amateurfilmers. De film gaat over een man die in de woestijn een spiegel tegenkomt en met zijn spiegelbeeld vreemde avonturen beleeft. 

"Mobiel Debiel'(2006) 

De hoofdpersoon is voortdurende in zijn mobiele telefoon aan het praten en brengt daardoor anderen en zichzelf in gevaar. 

 

"Reuze Relatie"(2008)

Deze film gaat over een relatie tussen een vrouw en een reus. Hij gebruikt haar als huisslavin en mishandelt haar. Maar dan bedenkt zij een list en slaagt zij er in de rollen om te draaien. 

Het verhaal is ontleend aan een lied van Eli Asser.

"Lijf" (2012)

Een aanklacht tegen de cosmetisch- plastische chirurgie. Een vrouw is ontevreden over haar lichaam en beklaagt zich bij haar spiegel. Die probeert haar zich met haar lichaam te verzoenen maar zij dwingt hem haar een opwindend lijf te toveren. Maar ook haar nieuwe gedaante brengt haar geen geluk. Uiteindelijk grijpt de spiegel in en komt zij tot inkeer.

Eiland (2015)

 Eenzame man probeert te overleven op een eilandje. Spullen uit een aangespoelde kist bieden soms uitkomst. Hoop op redding vervliegt en hij probeert zich te verdrinken. Dan spoelt ook een drenkelinge aan….

Muze (2018)  

Kunstenaar schept zijn muze. Zij heeft zo haar eigen mening op de wijze waarop hij haar heeft geschilderd. Er ontstaat een bijzondere relatie tussen de twee die echter niet lang duurt.

 Egophone(2020) 

De film laat lopende mensen zien die allemaal erg druk zijn met hun smartphone. Zo druk dat ze tegen elkaar oplopen en gewond neervallen. Anderen maken van de ongelukken selfies en worden ook weer het slachtoffer van een verkeersongeluk. Dan verschijnt de held in beeld, die zowaar geen smartphone in zijn hand heeft. Als hij de gewonden ziet, haalt hij zijn smartphone uit zijn zak en belt de ambulancedienst. Hij wordt op een bijzondere manier beloond.

Ede, 2020

Rob Broek